Die lach heeft overigens niets te maken met het gebrek aan controle dat ik op dat moment ervaar. Sterker nog, ik hou graag de touwtjes in handen. Maar blijkbaar is er iets nog sterkers: mijn gevoel van trots. Ik sta hier toch maar aan het roer van onze eigen boot! Een boot waar ik afgelopen zomer opslag verliefd op werd. Ik was al jaren af en toe dromerig online aan het kijken naar wat er te koop was en ineens zag ik haar. Wat een schoonheid! Dat ze ook nog in de haven lag in het geboortedorp van mijn lief, zag ik graag als teken. Dat ik niet kon varen, niet kon zeilen en dat een zeeschouw een van de moeilijkst bestuurbare boten is die je maar kan bedenken, want zeven ton staal schoon aan de haak en geen diepgang, weerhield mij er niet van te gaan kijken.
Het verlangen naar rust
Het plan was niet geboren uit mijn wens om te leren varen of zeilen. Dat zou ik anders aangepakt hebben. Eerst een cursus misschien en dan een klein zeilbootje huren of kopen om vervolgens, na jaren, de stap te maken naar een acht meter lange zeeschouw. Het kwam meer voort uit mijn herinneringen aan vroeger, vermoed ik. Het gevoel dat ik kreeg tijdens de eindeloze uren op het water met mijn vader en broer. Ik liet al het werk aan hen over, ze konden dat toch eindeloos veel beter dan ik. Maar wat was het heerlijk om over het meer te varen, de golfjes te voelen, het zonlicht reflecterend op de koppen, zodat het water een nooit vervelend schouwspel opleverde. Ik verlangde op dit moment in mijn leven nergens méér naar dan de rust die me dat bood. En dan wel met een bootje waarmee ik niet alleen zou leren varen, maar waar we ook op zouden kunnen slapen, wat mooi was en waar ik graag tijd op door zou brengen. Ook gewoon dagen met mijn laptop op het dek zonder de touwen los te willen gooien.
er kan weinig op tegen het gelukzalige gevoel dat me bijna iedere keer overvalt als ik voet aan boord zet.
Als een kind zo blij
En ineens was ze dus daar. Mijn lief, die al helemaal geen ervaring had met boten, liet zich vrij eenvoudig overhalen toen hij me zag stralen tijdens een proefvaart. Als een kind zo blij was ik. Sinds de aankoop zijn alle emoties wel voorbijgekomen, denk ik. Want wat een overmoedig plan. Ik moest de hulp inroepen van vader en broer, ik tolde rondjes in de haven onder het toeziend oog van de beste stuurlui aan wal, ik maakte de eerste beschadigingen. Gelukkig enkel aan onze eigen boot, zo voorzichtig ben ik wel! En nu, heel wat vaaruren later, kan ik nog steeds niet goed manoeuvreren. Dat merk ik als we onze nieuwe haven voor het eerst invaren. Ik voel, gek genoeg, dat het me niet echt iets kan schelen. Ik ga het wel leren. Het komt wel. En er kan weinig op tegen het gelukzalige gevoel dat me bijna iedere keer overvalt als ik voet aan boord zet.
Zonder strategie
Het was een waanzinnig plan, maar soms moet je gewoon dingen doen zonder strategie, tienstappenplan en zelfs zonder kennis of kunde. Gewoon in het diepe springen en al gaandeweg leren. Zo begon ik bijna vijfentwintig jaar geleden met mijn eigen onderneming en pak ik nog regelmatig nieuwe projecten aan. Zou ik meer omzet binnenhalen als ik wel met een duidelijker omlijnd plan zou werken? Als ik zou kiezen voor strategie in plaats van mijn hart volgen? Ongetwijfeld. Maar ik ben uitermate tevreden met mijn winst. Meer is niet altijd beter. Liever leid ik het leven als avontuur, dan als een ondernemer die uren zwoegt op zaken die niet bij mij passen. Dus voelt het soms of ik even stuurloos ben, weet ik niet altijd welke richting ik uitga, probeer ik me niet te veel te laten beïnvloeden door allerlei beste stuurlui aan wal vol goedbedoelde adviezen, maar ook niet door de enorm ervaren voorbeelden die me lam kunnen slaan, omdat ik weet nooit zó goed te zullen worden. Ik kies telkens opnieuw mijn eigen koers en geniet. Ik ben goed in mijn werk geworden en dat werpt zijn vruchten af. Zo’n 25 jaar geleden werd ik verliefd op het idee van een eigen onderneming en al die jaren trotseer ik alles wat er op mijn pad komt en geniet ik regelmatig met volle teugen van het leven dat ik leid. Wanneer ben jij voor het laatst een avontuur aangegaan?
Wat een mooi avontuur ben je aangegaan Martien en wat goed dat jij ervaart dat het ondernemerschap ook zonder strategie kan. Zo heb ik ook jaren gewerkt, op intuïtie. Ik ervaar dat ik juist nu wel een strategie aan het uitzetten ben, zodat ik over een paar jaar het leven kan leiden wat ik voor ogen heb. Ik wens jou nog veel avonturen toe!