De afgelopen jaren heb ik ingezien dat dit niet langer zo ging. Maar iets dat 40 jaar gegroeid is, dat breek je niet zomaar af. Toch merk ik zeker welke voortgang ik doormaakte.
Naar bed, midden op de dag? Ik zou wel gek zijn
Een tijdje geleden gaf ik in een FEEM-circle aan dat ik moe was, waarop iemand opperde om even naar bed te gaan. WAT?! Naar bed, midden op de dag? Ik zou wel gek zijn. Ik voelde aan alles dat mijn hakken in het zand gingen en de emotie laaide op. Hmm, hier zat nogal wat weerstand op.
Toch ging ik de volgende dag – ik was nog steeds enorm moe – overstag. Goed, oké, een klein middagdutje dus. De timer op 20 minuten en even rust nemen.
Ik sliep niet, maar rustte wel goed uit. Man, man, wat was ik duf daarna! Het duurde heel lang voor ik weer in beweging was en inwendig schold ik mezelf uit. Hoe kwam ik er ook bij om halverwege de dag te rusten, dat is toch niets voor mij.
Tot ik een gesprek had met iemand die mij in dit hele traject ondersteunt. Zij vroeg wat ik deed toen de timer ging. Euh ja, aan het werk natuurlijk. Ze liet me inzien dat het ook een optie was geweest om nog even een kopje thee te nemen en even te landen, voor ik weer aan de slag ging. Om even lief voor mezelf te zijn en rustig bij te komen. Oh ja. Dat is natuurlijk ook een optie.
Het kost even wat tijd, maar deze korte reset levert me ontzettend veel op
Het is niet dat ik nu dagelijks in bed kruip, zeker niet. Sterker nog, door minder hard te werken en meer rust te nemen ben ik sowieso minder moe. Vandaag is het wel anders. Na een week Corona en erg beroerde nachten ben ik weer aan het werk, maar weet ik dat ik mezelf niet moet overschreeuwen. Dus vandaag? Ik ga tussen de middag even liggen. 20 minuutjes, even rust. Of ik slaap of niet, maakt me niet uit. Maar na die 20 minuutjes pak ik nog even om bij te komen. Misschien ben ik na 30 minuten weer aan het werk, misschien na 45. Maakt niet uit, ik weet dat het me vandaag even wat tijd kost, maar dat deze korte reset ontzettend veel oplevert.
Waarom ik dit met je deel? Er zijn zoveel mensen zoals ik. Hard werken, doorstomen, gaan met die banaan. Maar ik hoop dat je ook af en toe even bij jezelf stil staat. Hoe gaat het met je? Hoe gaat het écht met je? Kun je nog door? Of loop je al op je tandvlees en is een korte pauze zeer wenselijk?
