Elke vrijdagochtend brengt een bezorgservice de ‘grote boodschappen’. Heerlijk, het scheelt tijd en geeft een gevoel van luxe. Als mijn kids uit school komen, worden steevast alle voorraadkastjes geopend. Even kijken wat voor lekkers er is gebracht. Alles wordt bekeken en geteld, want hier in huis verdwijnt er nogal eens iets zonder dat iemand daar iets van weet. Vreemd maar waar. Afgelopen zaterdag hadden de twee jongsten om half acht in de ochtend al strijd. Alle chocoladekoekjes waren op en wie o wie was hier schuldig aan? De rust in huize Verbraak was volledig verstoord. De twee pubers meldden zich dan ook snel beneden; hoe haalden die twee het in hun hoofd iedereen wakker te schreeuwen? Toen het ze duidelijk werd dat het ging om opgegeten cocoladekoekjes, mengden ook zij zich direct in de strijd. Van een afstandje bekeek ik dit strijdtoneel. Niemand hoorde iemand, iedereen was boos, niemand had ‘het’ gedaan en de wijzende vinger ging van links naar rechts en weer terug.
Alweer even geleden ontaarde een gesprek tussen twee cliënten in een soortgelijk tafereel. Het ging hier alleen niet om verdwenen koekjes, maar om te verdelen spullen. Er was geen redelijk gesprek mogelijk, geen interventie van mij leek te werken. Ik stopte het gesprek en stelde voor eerst thuis uit te zoeken waar het nu precies om ging. Beiden keken ze mij verontwaardigd aan: “Wij weten precies waar wij het over hebben,” luidde het bozige antwoord. “Oké,” zei ik, dan is een lijst zo gemaakt. De volgende bespreking bleken de lijsten toch niet zo op elkaar te lijken. Het gesprek verliep wel beter. Deze mensen wisten nu wel waar ze het over hadden. De inventarisatie had hen inzicht gegeven in de verschillen en zo de mogelijkheid gecreëerd om met dit inzicht een echt gesprek aan te gaan. Afspraken waren snel gemaakt.
Al kijkend naar mijn kinderen, gaat er ineens een lampje branden. “Zeiden jullie nu chocoladekoekjes?” Vier gezichten kijken mij vragend aan. “Ja.” “Hoezo?” “Nou, dan heeft niemand iets op gegeten,” roep ik opgelucht. “Er zijn geen chocolade koekjes geleverd deze keer.” Ruzie beslecht, rust wedergekeerd, kinderen teleurgesteld, want die chocolade koekjes zijn favoriet.