Mam, mag het zwembad op? Deze vraag werd al weken gesteld. “Vorig jaar mochten we in april al zwemmen”. “Wat denk jezelf?” antwoord ik geïrriteerd.
Het is nog geen 14 graden buiten en de regen valt met bakken uit de lucht. Waarom in godsnaam willen de kinderen zwemmen? Als de zon nou zou schijnen of het lekker warm zou zijn.. wat maakt dat zij met dit weer een zwembad in de tuin willen? Al denkend over deze vraag komt er een glimlach op mijn gezicht. Die blije koppies als ze vragen om het zwembad zeggen eigenlijk alles. Het lukt mijn kinderen om alleen al van het idee van zwemmen vrolijk te worden en een goed gevoel te krijgen. Het lukt hen om zich dat te verbeelden en het daadwerkelijk te beleven voordat “het” er is. Ze laten zich niet weerhouden door gedachten aan regen of kou, ze kiezen ervoor hun wens werkelijkheid te laten worden.
Een wijze les, die ik later toepas. Voor een cliënte is het moeilijk zich een beeld te vormen van haar nieuwe toekomst. Deze toekomst is vooral een schrikbeeld en de weg daarheen, vol met onneembare hindernissen. Als ik haar vraag na te denken over haar ideale nieuwe woonplek, antwoordt ze dat het nooit zal lukken die te vinden. Er volgen tal van redenen waarom het niet mogelijk is een fijne, nieuwe plek te vinden. Ik vraag haar om alle mitsen en maren te laten voor wat ze zijn en mij te beschrijven wat ze echt zou willen. Het lukt haar om haar stip op de horizon te beschrijven. Na een korte stilte zegt ze: “Daar zou ik best blij van worden.”
Verbeelding van dat wat je echt graag wilt, is precies wat nodig is om te groeien en je doelen te bereiken. De weg erheen is niet zonder hobbels, het kost vaak moeite en het doet soms pijn, maar je krijgt er wat voor terug! Verbeelding is magisch, de weg ernaar toe ook.
