Wat was het heerlijk; drie volle weken Italië. Genieten van het Italiaanse land, de gastvrijheid, de zon en bovenal ons gezin. Maar voordat we vertrekken is er vooral stress…en zie ik allerlei beren op de weg.
Zo moeten alle vier de kinderen getest worden voor we weggaan. Dit staat gepland voor vrijdagochtend 7.00 uur, daarna moet we binnen 24 uur vertrekken. Ik moet nog wassen, opruimen, boodschappen doen, tassen inpakken en met man en macht proberen alle spullen in de auto te krijgen. Er lopen daarbij boze pubers rond die meer willen meenemen dan mogelijk en de jongste telg pakt ingepakte tassen weer uit op zoek naar zijn zwembroek. Manlief is nog aan het werk en niet bereikbaar.
Met een rood hoofd en bozig rond kijkend, probeer ik de vooraf gemaakte todo-lijstjes af te vinken. Deze lijstjes zijn er om vooral niets te vergeten en niet gestrest op vakantie te gaan. Helaas… op vrijdagmiddag rond 12.00 uur roep ik ‘We gaan niet meer’. Mijn dochter kijkt me aan en zegt: “Mam serieus, doe niet zo stom”.
Vakantie is heerlijk maar voor veel mensen ook een stressvolle tijd. Veel van mijn cliënten die in scheiding liggen kijken helemaal niet uit naar vakantie. Hun problemen gaan nou eenmaal niet met vakantie. Sterker nog, de vakantie zorgt voor nieuwe of grotere problemen. De stress bij cliënten loopt op. ‘Kunnen ze wel weg, is er geld voor vakantie, gaat het wel goed met de kinderen als ik ze lang niet zie?’ Mijn advies aan hen is steevast: ‘Laat los wat je los kunt laten, kijk wat er wel kan en wat je elkaar gunt’. En wonder boven wonder lukt het de meeste van hen toch vakantie te hebben.
Gewoonweg omdat ze keuzes maken en het aangaan met elkaar.
Ik kijk mijn dochter aan. ‘Ja maar,’ hoor ik mijzelf zeggen. En dan schiet ik in de lach. ‘Je hebt helemaal gelijk,’ zeg ik enigszins beschaamd. In de nacht vertrekken we, bepakt en bezakt.
Het komt zoals het komt en het gaat zoals het gaat. Laat los wat je lost kunt laten en geniet!
