Het moet in 2009 zijn geweest dat ik in de plaatselijke bode een kleine advertentie zag staan: Lid Raad van Toezicht gezocht voor een op te richten poppodium. Dat trok mijn aandacht, dat klonk interessant.
Allereerst zat hem dat in het poppodium. Als de groot en breed (niet letterlijk nemen 😉) muziekliefhebber die ik ben, vond ik het een interessante omgeving om me mee te verbinden. Wat mij betreft ging het ook om iets te doen voor de regio, daar wil ik me wel mee bezig houden.
Niet geschoten is altijd mis
Toezichthouder? Daar wist ik helemaal niets van af… Wat houdt dat in? Wat doe je dan? Hoe moeilijk is het? Heel eerlijk, ik had toen werkelijk geen idee wat dat inhield. Ja iets met toezicht of controle, maar verder….? Er werd in de advertentie wel iemand gevraagd met een marketingachtergrond. Check! Maar toezicht houden?
Dus ik heb maar een mail gestuurd; niet geschoten is altijd mis, en ik kan altijd nog nee zeggen. En als zij nee zeggen, dan is dat jammer, maar wat heb ik dan verloren?
Maar ze zeiden ja! Ik kreeg een gesprek met de betrokken gemeenteambtenaar, en toen hup, op naar de kennismakingsvergadering van de beoogde Raad van Toezicht. Bleu was ik op dit vlak, zo blanco als wat. Geen idee wat er van me verwacht werd, wat ik kon verwachten of wat ik te doen had.
Ik ben gaan luisteren, observeren. Mijn onzekerheid toen maakte dat ik dacht dat de andere beoogde leden allang wisten wat we moesten gaan doen. Ik had ook het idee dat zij elkaar allemaal kenden en dat zij veel ervaring hadden in dit werk. Nu weet ik wel beter.
Was het een domme actie hierin te stappen, onbezonnen? Misschien wel en toch: nee, voor mij niet. Hoe ontdek je anders nieuwe mogelijkheden voor je eigen ontwikkeling?
Het voelde als in het diepe springen
Met de gedachte ‘ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’ heb ik toen besloten mee te doen. We gingen aan de slag. Het voelde voor mij behoorlijk als in het diepe springen. Een stichting oprichten…. Eehh. Statuten, reglement, naar de notaris en het moment van de handtekening. Dus ja, mijn handtekening staat op de oprichtingsakte van dat poppodium. Misschien een ego-dingetje, maar wel een om trots op te zijn.
Dus toen was ik toezichthouder, lid van een Raad van Toezicht. Aan de slag… Wat gaan we doen? Wat moeten we doen? In versnelde vogelvlucht: ik ging onderzoeken, leren, me van alles afvragen. Er waren momenten van te veel willen besturen, de verantwoordelijkheid nemen, spanning voelen. Gesprekken met elkaar, met de bestuurder, met de wethouder. Een grote sprong in het diepe.
Nu ik dit schrijf, 12 jaar later, heb ik het een van mijn vakgebieden gemaakt. Ik heb meerdere toezichthoudende functies gehad, ondermeer bij een paar culturele organisaties en een stichting in onderwijs en kinderopvang. Inmiddels weet ik wat het werk inhoudt, wat je als toezichthouder of commissaris wel en niet doet. Deels door het mee te maken en ook door schade en schande te onderzoeken. Ik heb veel zelf geleerd; durfde in het begin niet te vragen, overleggen of sparren… want stel je voor dat ze me dom vinden of te onwetend.
Ik schrijf dit voor jou
Waarom schrijf ik dit op een platform voor vrouwelijke ondernemers? Wat hebben jullie hiermee te maken? Ik schrijf dit voor jou. Om je te laten weten dat het voor mij ook ooit onbekend was. En vooral om je bewust te maken van dit werk en de mogelijkheden ervan.
Jij bent immers als ondernemer druk met je bedrijf, je werk. Dat is natuurlijk heel wat anders dan dat toezicht houden. Maar jij hebt je opleiding(en) gedaan, je hebt ervaring in je vak en als ondernemer en zeker weten heb je een visie op de maatschappij, bepaalde branches en de behoefte om meer te doen, voor jezelf en voor de maatschappij. Dus waarom zou je dat alles niet ook inzetten in een dergelijke functie?
Je zorgt er met je collega-toezichthouders voor dat organisaties hun werk goed doen. Deze organisaties werken immers met jouw en mijn belastinggeld. Je kunt hierbij denken aan stichtingen in de cultuur (museum, poppodium, orkest), in het onderwijs, in de zorg. Of je kunt commissaris worden bij bedrijven, woningcorporaties, NGO’s.
What’s in it for me? Genoeg!
Jij wilt toch ook dat ons belastinggeld op een goede, zinvolle manier besteed wordt?Daar kun je jouw kennis, ervaring en inzicht voor gebruiken. En er is meer! Het versterkt je kennis en je CV. Het is een manier om te netwerken, contacten op te doen en je als professional te presenteren.
Mij heeft het veel gebracht. Zo onzeker als ik begon, zo veel meer overtuigd ben ik nu. En niet alleen van toezicht houden, maar van mijn gehele professionaliteit. Bovendien heb ik mijn netwerk uitgebreid en ik heb er werk uitgehaald.
Wil je hier meer over weten? Voel je dan vrij om contact met me op te nemen!
Ik zal hier meer over gaan schrijven, over situaties die ik meegemaakt heb, mijn onzekerheden, succes en plezier.
Gaaf blog!
Dank je wel! Binnenkort een vervolg hierop 🙂