“Mijn gevoel zegt dat het gewoon niet eerlijk is.” Een van mijn cliënten blijft deze zin steeds maar herhalen. Samen nemen we alles nog een keer door. Hoewel er geen reden lijkt om te twijfelen aan het voorstel dat er ligt, kan deze cliënt toch niet akkoord gaan. “Ik doe het gewoon niet.”
Afgelopen weekend was het bij ons in de buurt volop Halloween. Huizen waren versierd met pompoenen en spoken. Steegjes waren een ware attractie om door heen te lopen en bij één huis was een tent waar ik en mijn vriendin al gillend achter onze twee jongsten aan naar buiten holden. Wat hadden we een lol en wat hebben we gegriezeld. De jongens hadden heel wat snoep verzameld, want dat is traditie. Nat, moe en voldaan kwamen we thuis. Een van de andere kinderen was thuis gebleven om de deur open te doen en eigenlijk ook om dat hij al te oud is om zelf langs de huizen te gaan. Hij vroeg zijn broers en zus of hij ook wat snoep mocht.
Verkeerde vraag bleek als snel.
Na wat heen en weer geschreeuw vroeg ik waarom er niet gedeeld kon worden? Het antwoord van alle drie in koor: “Dat is gewoon niet eerlijk!” Als snel kwam er toelichting op het antwoord: “Dan had hij maar zelf moeten gaan.” en “ik heb het opgehaald, dus ik mag het opeten” en “hij deelt zelf ook nooit wat”. Er kwam geen einde aan. Uiteindelijk vroeg ik de drie ‘verzamelaars’ wat er nodig was om hun broer wel wat te kunnen geven. Toen werd het stil en bleef het stil. Ik herhaalde mijn vraag nog eens en toen zei een van hen met opgetrokken schouders: “Niets mam, het is gewoon niet eerlijk”.
“Jij bent toch de deskundige hier,” vroeg hij meteen.
Het antwoord zette mij aan het denken. Ik sprak mijn cliënt later. “Hoe gaan we het nu oplossen”, was zijn vraag. Geen idee, was mijn antwoord. Verbaasd keek hij mij aan. “Jij bent toch de deskundige hier,” vroeg hij meteen. “Dat klopt,” zei ik. “Maar iets wat niet eerlijk voelt kan ik niet eerlijk maken.”
Soms is het goed te beseffen dat er niet voor alles meteen een oplossing is of hoeft te worden gevonden. Soms is het belangrijk een probleem een probleem te laten zijn. Een oplossing is pas echt een oplossing als dat zo wordt gevoeld.
Mijn kinderen hebben uiteindelijk hun snoep gedeeld, want het was toch niet fijn om alles alleen op te eten terwijl hun broer niets had. Niet diezelfde avond, maar wel de volgende dag! En mijn cliënt? Die vindt zijn oplossing, geen twijfel mogelijk. Misschien niet vandaag, maar de oplossing zal er zijn. Een oplossing komt als hij er is!