Waar komt toch die mindset vandaan dat winnen gelijk staat aan nooit opgeven? Dat je nooit moet stoppen en altijd door moet gaan? Die verheerlijking van “the Hustle”.
Er gaat geen dag voorbij of ik zie weer een claim voorbij komen in de trend van “quitters never win” of “If you hate starting over don’t quit“.
Wat is dat nou weer voor burn-out materiaal?
Het is meer dan oké om te stoppen. Om jezelf op te laden en nieuwe energie te krijgen om je route bij te stellen en ergens anders verder te gaan zonder dat het ten koste gaat van jezelf.
Ik stop regelmatig.
Zo stop ik op een werkplek die mij niet meer past. Of een toxische relatie met een partner, die ene vriendin die eigenlijk meer energie kost dan dat het oplevert. Een studie die niet blijkt te zijn wat ik ervan verwacht. Of een hobby die mij geen vreugde en ontspanning brengt.
Stoppen en vertrekken is ook een vorm van zelfprotectie en het aangeven van je grenzen. Feitelijk spreek je met jezelf af; ik ben meer waard dan dit. Ik heb in mijn leven meer dan ik had gewild vast gezeten in verschillende situaties. En veel van die situaties beleefde ik in schaamte. Want helemaal niemand geeft ooit aan dat stoppen tot de opties behoort. Wat ik ook heb ontdekt is dat je op ten duur best wil stoppen of vertrekken maar dat je het effect daarvan niet kunt overzien en daardoor wordt het probleem alsmaar groter.
Ik kan je met zekerheid zeggen dat het nooit, echt nooit, groter is dan blijven. En dat wanneer je vaker voor jezelf kiest in welke vorm dan ook het steeds makkelijker wordt. In het begin voelt het als egoïstisch en je wil ook steeds bewijzen dat je het wel kan, dat je niet opgeeft, dat je er toe doet. Maar er zit echt een grens aan wat je weggeeft. De balans is zoek.
Dat eindeloos doormodderen op een plek waar je vast zit omdat je zogenaamd niet mag ‘falen”. En voor wie? Nee hoor, wanneer je niet op je bestemming bent, pak je gewoon je spullen op.
Stippel een nieuwe route uit en pak je je rust. Maar wat je ook doet, blijf niet hangen. Er is echt niks zo erg als vastzitten in een situatie waar je niet thuis hoort. Stoppen heeft niets te maken met winnen of verliezen maar met je eigen grenzen bewaken.
Wat kun je doen:
Erken, en dit is moeilijk, aan jezelf dat je toe bent aan verandering. Zie waar je nu staat, hoe je je echt voelt, wat de situatie is en wat je graag anders wil zien. Je neemt het besluit dat het anders moet, en gaat het doen. Je stopt met wensen en verlangen maar past het toe.
Je krijgt, en dit is spannend, pas duidelijkheid als je en midden in zit. Je hebt geen idee van wat er op je pad gaat komen maar slechter dan waar je nu zit wordt het niet. Jij staat aan het roer van de keuzes die je gaat maken maar om daar te komen moet je echt eerst de teugels laten vieren tot je ze bijna niet meer vast hebt. Die sprong in het onbekende is waar je op ten duur zo aan gewend raakt dat je er enthousiast van wordt.
Je neemt, en dat gun je jezelf niet, de tijd om alle veranderingen te verwerken. Als we problemen ervaren willen we vaak direct een easy fix oplossing. Die bestaat vaak niet. Vraag hulp waar nodig, en puzzel de stukjes aan elkaar. Haasten heeft geen zin. Je hebt besloten dat het anders moet; en daar zit de winst.
Het leven is echt te kort om ongelukkig te zijn in een situatie waarin je zelf de regie kunt pakken. You got this!
