Deadlines van klanten overnemen, dat doet Ineke Swart – den Boer nooit meer. Ze timmert inmiddels 10 jaar aan de weg als structuurmanager. In haar beginjaren nam Ineke regelmatig de doos met btw-bonnen van iemand anders mee naar huis. Inclusief de deadline aan de boekhouder. Want mensen helpen, dat doet ze nou eenmaal graag. Maar niet meer ten koste van zichzelf. “Ik heb geleerd om alleen mijn eigen aapjes op mijn schouders te dragen, niet die van iemand anders.”
Inhoud van dit artikel
Hoe kwam je terecht in deze situatie?
“Vroeger al noemde mijn moeder mij ‘het Socutera-meisje’, naar de stichting die korte promo’s voor goede doelen uitzendt, met onder andere een reclame van een meisje dat alles en iedereen helpt. Zo ben ik ook. Dat kreeg ik al van huis uit mee, er zijn voor een ander. Maar het zit ook echt in mijn aard. Dat is natuurlijk een hele mooie eigenschap, maar het werd een probleem toen ik taken en bijhorende deadlines van klanten ging overnemen. Mijn eigen deadlines moest ik daardoor verplaatsen of ik haalde ze niet.”
Wat gebeurde er dan precies?
“Iemand vraagt mij om hulp, om orde te scheppen in zijn of haar ‘ondernemerschaos’. We maken een afspraak en gaan samen inventariseren. Dan vraag ik onder andere: ‘wat wil je oplossen, waar zit voor jou de grootste chaos?’. Daar komen altijd praktische zaken uit. Een overvolle mailbox, geen consequente social media-posts of een boekhouder die op btw-bonnen zit te wachten. Dan leg ik alle tips, tricks en lifehacks die ik ken stapsgewijs uit. Maar als iemand het vervolgens niet voor zich zag, dan begon ik met helpen. Vaak hield ik het nog tot stap 9 of 10 vol, maar bij stap 11 jeukten mijn handen zo dat ik vaak zei: ‘laat mij maar even’. En wat dacht mijn klant dan? ‘Ha, dat is fijn! Iemand die het voor mij doet. Handig zeg.’ Maar ik kreeg er verantwoordelijkheden bij die helemaal niet bij mij hoorden, dus dat was allesbehalve handig.”
Wanneer realiseerde je je dat het een probleem was?
“Toen ik dacht: ‘hoe lang is het eigenlijk geleden dat ik een nieuwsbrief heb gestuurd?’ en het antwoord was zes maanden. Zes maanden! Ik had het laten doodbloeden. Terwijl ik het juist moet hebben van mijn zichtbaarheid, wil ik dat mijn trainingen vol zitten. Ik had maandenlang zo veel aapjes van anderen op mijn schouders genomen, dat die van mij er niet eens meer bij pasten. En dat was dus niet de eerste keer. Toen ik me eenmaal bewust was van dat patroon, ben ik het gaandeweg gaan veranderen.”
Wat heb je ervan geleerd?
“Dat taken teruggeven of ‘nee’ zeggen loont. Klanten lopen niet weg, mensen waarderen mij nog steeds. Sterker nog, het komt zelfs betrouwbaarder over om heel duidelijk aan te geven waar ik je wel maar ook niet mee kan helpen. Daardoor krijgen mensen nog meer het gevoel dat ze bij mij echt aan het juiste adres zijn. Ook heb ik een keer door ‘nee’ te zeggen maar wel een alternatief te bieden, een hele toffe vervolgopdracht gekregen in datzelfde straatje. Had ik ‘ja’ gezegd, wat ik 10 jaar geleden zeker had gedaan, dan had ik die leuke vervolgopdracht niet gehad, maar wel weer al die aapjes. Dankzij mijn leerproces blijven alle aapjes tegenwoordig precies zitten waar ze horen: op de schouders van hun eigenaren.”
