De keerzijde van een introvert met een extroverte skill set is dat je extreem goed wordt in het veinzen van gepast gedrag. Ik heb verschillende maskers in mijn repertoire en ik kies zorgvuldig welke variant je wanneer mag zien.
Ben ik hierdoor minder authentiek of oprecht? Zeker niet. Ik bescherm kwetsbare onderdelen met verve. Zie het als een survival mode die ik door wil en dank hebt opgedaan door de jaren heen.
Mensen vinden mij altijd erg open, benaderbaar en transparant, whatever that means. En ergens ben ik dat ook zeker. Maar alleen ik weet dat je enkel het oppervlakte raakt. Het zijn lagen die je kan blijven pellen, maar niemand komt in de buurt van de kern. Misschien ikzelf ook wel niet.
Ik las ooit een artikel dat Japanners uitgaan van 3 gezichten: Een voor de wereld, een voor vrienden en familie en een voor jezelf. Hoewel ik echt geloof dat ik zoveel mogelijk mijzelf ben in iedere situatie, pas ik – en iedereen blijkbaar – toch een selectie toe die past bij het soort contact van dat moment.
Om er achter te komen hoe verschillend ik ben in situaties schreef ik een probleem uit dat ik vanuit drie perspectieven uit een heb gezet.
Probeer het ook eens. Het helpt om je ook écht te verplaatsen bij het opschrijven van de verschillende invalshoeken.
De uitkomt is verhelderend, dat beloof ik.
Sinds ik mij meer bewust van deze verschillen staan ze gek genoeg meer met elkaar in contact.
3 gezichten, 1 glimlach.
