Kwetsbaarheid zit alleen in je hoofd

In onrustige of verontrustende tijden is het goed om te weten dat je je eigen wegen hebt naar innerlijke rust, kalmte en controle. (mediteren, wandelen, sporten, tuinieren, yoga of iets anders) In onrustige tijden kun je immers aardig uit balans raken en je kwetsbaar voelen. Mogelijk check je uit onzekerheid ook vaker bij jezelf of het wel goed is wat je denkt, voelt, kiest, beslist of doet. En second thoughts hebben kan verwarrend zijn.

Er is ook een redelijke kans dat je kwetsbaarheid verbindt aan zwakte. Immers, dat is eeuwenlang zo doorgegeven. Hoe dan ook, het is niet fijn om je kwetsbaar en zwak te voelen. Mag ik je daarom mijn perspectief op kwetsbaarheid aanbieden?

Mijn visie op kwetsbaarheid

Zoals ik het zie, zit kwetsbaarheid alleen in je hoofd. Het is een gefabriceerd concept. Kwetsbaarheid is in mijn optiek een bijzondere kracht. Een oerkracht die niet is ontstaan vanuit cultuur en gecultiveerd tot een ‘waarde’, maar wel door de masculiene overheersing door de eeuwen heen in de verdrukking is geraakt. Het zelfbewust tonen van kwetsbaarheid zie ik als een open uitnodiging tot het ontvangen van nieuwe lessen en een kans om te groeien.

Wie zich niet kwetsbaar durft op te stellen sluit een communicatiepoort. En dat is jammer, want met open kanalen is het gemakkelijker om te verbinden, luisteren, horen en voelen, waardoor je samen wijzer wordt, samen groeit, samen sterker wordt. Immers, als de poort open is, is er vrije doorgang van informatie, kunnen lessen uitgewisseld worden en kun je weer een stukje stevigheid aan je kracht toevoegen.

Kun je er dan ook voor kiezen om je niet kwetsbaar te voelen?

De kwetsbaarheid waar de meesten het vaak over hebben is een gevoel, een emotie, terwijl je ook vanuit een ander standpunt ernaar kunt kijken. Wat als je het idee omarmt dat je het ook kunt zien als een keuze? Kun je er dan ook voor kiezen om je niet kwetsbaar te voelen? Ik denk het wel. Eigenlijk weet ik het wel zeker, ik hoef maar naar eigen ervaringen te kijken.

Dat heet groeien.

Mijn persoonlijke definitie van kwetsbaarheid is transparantie over wat je voelt, over wat je niet weet en over je onzekerheid. Met volledige acceptatie van je eigen verantwoordelijkheid voor wat je voelt, voor wat je niet weet en voor je onzekerheid. Plus de bereidheid om aangeboden informatie, lessen, inzichten, wijsheden alsook feedback die minder liefdevol is te accepteren en daar dankbaar voor te zijn. Wetende dat je uit alles wat je terugkrijgt datgene eruit kunt pikken wat je nodig hebt om verder te kunnen. Ook als het kritiek betreft van een ander. In het diepe vertrouwen dat deze ervaring je wordt aangeboden om je weer een stap verder te brengen op het pad dat je ooit hebt besloten te lopen. Dat heet groeien.

De andere kijk

Kwetsbaarheid zoals de meesten er tegenaan kijken is dus gefabriceerd. Op basis van overleveringen en resultaten uit het verleden heeft het hoofd geleerd dat kwetsbaarheid een teken van zwakte is. Accepteer je dat je zelf een keuze hebt hoe je je onder omstandigheden voelt, dan neem je de regie over je leven terug. Jij bepaalt, niet de ander. En omdat jij bepaalt, kan de ander je niet raken. Dat is een immens voordeel.
Je hebt de power om te allen tijde negatieve zaken om te buigen naar iets wat jou dient. Toegegeven, het vergt oefening, maar uiteindelijk zul je zeker de zoete vruchten ervan plukken. Je zult niet teleurgesteld worden. I know it for sure.

Ik hoop dat mijn perspectief op kwetsbaarheid je helpt minder kwetsbaar te worden. Je bent krachtiger dan je denkt. Ik weet het zeker, nu jij nog.