Mijn verlangen was groot om, na twee productieve jaren, vanuit rust en vertrouwen een nieuwe start te maken met mijn praktijk voor coaching op leefstijl en vitaliteit. Ik had er enorm veel zin in, het voelde goed en ik was er klaar voor om direct vanaf het begin van 2022 impact te maken. Alleen mijn lijf dacht er in de laatste maand van het jaar kennelijk anders over en gooide de rem erop.
Op Sinterklaasavond ging het mis, mijn lijf was nog niet overtuigd dat ik genoeg rust had gepakt. In een uur tijd werd ik doodziek. Geen aanwijzing of wat dan ook. Wat eerst leek op een voedselvergiftiging is uiteindelijk duidelijk een schreeuw vanuit het lijf naar rust geweest. Twee weken lang was ik uitgeschakeld en kwam ik mijn bed niet uit. Ieder moment waarop ik probeerde mezelf te pushen om werkzaamheden op te pakken, merkte ik dat alles in mij zei dat het geen zin had, want het resoneerde niet met mijn gevoel en lijf. Maar ergens had ik angst dat ik de flow niet terug zou krijgen, wanneer ik écht tot stilstand zou komen. Dus bleef ik proberen mezelf te controleren.
Nog steeds was mijn hoofd sterker dan mijn gevoel. Daar heeft mijn lijf in één keer korte metten mee gemaakt en het lichaam opdracht gegeven alles letterlijk los te laten.
Mijn intuïtie zei al eerder dat het goed zou zijn even de boel de boel te laten
Voorheen zou ik in de stress schieten en lichtelijk teleurgesteld zijn. Nu wist ik beter, ik had het los te laten. Het was tijd om echt even te genieten, te overdenken en tot bezinning te komen. En dat voelde ook goed, want de afgelopen twee jaar had veel in het teken gestaan van mijn verlangen. Dus die ruimte mocht ik nu nemen. En natuurlijk schoot ook even door mij heen of het geen excuus was om nog niet zichtbaar te hoeven worden. Of misschien was ik er toch nog niet klaar voor?
Ik voelde rust over me heen komen. Ik hoefde niemand te overtuigen en zeker mezelf niet. Het was goed en eigenlijk ook meer dan logisch dat ik het moest laten gebeuren, hoe spannend ook. Ik was tenslotte lekker op dreef en alles waar ik van had gedroomd, was gelukt. Ik had zoveel zin om eindelijk weer in contact te staan met klanten, alleen moest ik nu toch echt even een stapje terug doen.
Mijn intuïtie gaf al langer aan dat stilstand goed zou zijn en toch lukte het mij niet. Ik noem het een terugval in het jarenlange patroon van luisteren naar mijn hoofd, waarbij ik voorbij ging aan mijn gevoel. Nu was het blijkbaar nog net even nodig om mij bewust te maken dat mijn verlangen pas echt beantwoord wordt als ik dicht bij mezelf blijf en nog beter leer luisteren naar mijn gevoel. Zodat ik vanuit rust en vertrouwen voor veel chronisch zieken het verschil kan maken, zonder dat het extra energie kost.
Mijn missie is inmiddels begonnen!
