Wat borrelt er al een tijdje in jou? Wat mag eruit komen en zichtbaar worden gemaakt voor jouw cliënten? En wat houd je tegen, steeds weer opnieuw?
Dat zou weleens jouw eregallerij van monsters kunnen zijn. De bouwstenen van je diepgewortelde negatieve overtuigingen, zoals Julia Cameron zo mooi beschrijft in haar boek The Artist Way.
De kritische stemmen die op de achtergrond commentaar leveren, terwijl jij bezig bent met het ontwikkelen van nieuwe plannen. Ze kunnen je lamleggen, je beperken in groot durven denken. Ze kunnen je beeld zozeer vertroebelen dat je dat waar je een ander enorm mee kunt verder helpen toch maar liever voor jezelf houdt. “Wie ben ik nou eigenlijk?” komt er omhoog direct na de eerste impuls en plannen om nu eindelijk je verhaal te delen.
Negatieve gedachten zijn slechts een denkbeeld van hoe ik geleerd heb naar de wereld te kijken
Diepgewortelde negatieve overtuigingen willen bloed zien. Ze vallen je aan op elk stukje kwetsbaarheid waar ze maar vat op kunnen krijgen. Je voelt bijvoorbeeld: ik wil mijn verhaal delen in een boek. Je weet hoe waardevol dit is voor heel veel mensen.
“Wie neem je nou in de maling” is de snoeiharde feedback die je terugkrijgt….
Wat ik enorm interessant vind is dat al deze negatieve gedachten (en de positieve trouwens ook) slechts een denkbeeld zijn van hoe ik geleerd heb naar de wereld te kijken. Het enige dat ik dus hoef te doen om een ander beeld te krijgen is mijn manier van denken aanpassen.
Als ik me omdraai heb ik direct een heel ander uitzicht.
Om dat te kunnen zal ik eerst bewust moeten worden van het feit dat ik kijk door een filter van alles wat ik ooit voor waar heb aangenomen. Van de mensen om mij heen, mijn opvoeders, gebeurtenissen in mijn leven, én dus mijn eregallerij van monsters. De mensen of momenten die me in dit leven letterlijk hebben getekend. Opmerkingen die ik voor waarheid heb aangenomen, nare gebeurtenissen waar ik anderen over mijn grenzen heen heb laten gaan, momenten dat ik mij gekleineerd heb gevoeld of wat dan ook.
Feel the fear and do it anyway
De meest effectieve manier om nieuw zicht te krijgen en een vastgeroest denkpatroon te doorbreken is in beweging komen. Stoppen met nadenken en gewoon te gaan doen en dan zien dat wat je dacht dat er zou gebeuren niet gebeurt. Dat er misschien wel het tegenovergestelde gebeurt. Feel the fear and do it anyway.
In beweging komen betekent praten over wat er in je leeft, delen wat je voor je ziet en wat je plannen zijn. Maar wel met de juiste mensen! Mensen waarvan je weet dat ze zonder oordeel naar je luisteren en je oprechte feedback zullen geven. Die het in de gaten hebben wanneer er zo’n monster aan het woord is en wanneer jij spreekt vanuit je diepere gevoel. Zo kan de ander je spiegelen en helpen helder te krijgen wat de stappen zijn richting het zichtbaar maken van wat eigenlijk inde wereld wil zetten. Dan blijft het nog steeds spannend maar op een manier die je zelf kunt dragen.
Als jij groot durft te denken voorbij de kaders van jouw innerlijke beperkingen is er zoveel meer mogelijk! Je moet het alleen kunnen en durven zien…
Dus, wat borrelt er al een tijdje in jou wat eruit mag komen. Waar je een ander enorm mee kan helpen? Is het tijd om in beweging te komen?