De Grote Arcana Maan vind ik misschien wel het moeilijkst te rijmen met ondernemerschap. De Maan gaat namelijk puur over Zijn en niet over Doen. En ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik associeer ondernemerschap toch voornamelijk met Doen. Sterker nog, Van Dale zelf definieert ondernemen als ‘beginnen te doen en uitvoeren; actie ondernemen’.
Dus wat moet ik dan met alleen maar Zijn?
Ja, natuurlijk moet het Doen in afstemming met het Zijn uitgevoerd worden. Zo niet, dan spreken we van een onbezielde actie. Een Doen alleen vanuit Ego. Dus het is belangrijk om in verbinding te staan met het Zijn, met de ziel van jezelf en van jouw bedrijf om goed te Doen.
Maar Maan gaat niet per se over het zoeken van die afstemming met als doel goed te kunnen Doen.
Wanneer we alleen maar Zijn, gaan we voelen
Maan gaat over Zijn en bij dat stuk blijven. Het Zijn eens goed te laten bezinken met alle gevolgen van dien. Want wanneer we alleen maar Zijn, gaan we voelen. En dan bedoel ik à lles voelen. En daar komt het dan. De spijt over al die momenten dat ik spelletjes heb zitten spelen in plaats van te werken aan dat briljante boek dat alleen nog in gedachten bestaat. De onzekerheid over praktisch alles wat ik doe. De twijfel over wat nu werkelijk mijn toegevoegde waarde is. De schaamte over het uitblijven van concrete resultaten en een stabiele omzet. Absolute narigheid waarbij de tranen met nader staan dan het lachen.
De eerste neiging wanneer dit Zijn en voelen gebeurt is om iets aan die nare gevoelens te Doen. Ik ga nieuwe plannen maken, rationaliseren. Op zoek naar het zilveren randje om mezelf te bewijzen dat het niet zo slecht is en ik er alles aan kan doen om het tij te keren.
Dat kan ik natuurlijk wel tegen mezelf zeggen, maar dat optimisme en die daadkracht werkelijk voelen is een tweede.
En, daar komt de spreekwoordelijke aap van de Maan uit de mouw. Had ik in het Zijn gebleven, door de narigheid heen, dan was ik ook automatisch bij de mooiere gevoelens gekomen. De ontroering die ik voel tijdens de mooie Tarot-gesprekken. Het enthousiasme dat naar boven komt wanneer ik mag spreken of lesgeven over de kaarten. De kinderlijke tevredenheid wanneer ik aan het creëren ben voor mijn praktijk. De vrijheid en het geluk dat ik IMYY mag realiseren.
De uitdaging hierbij is om je niet steeds af te vragen waarom je voelt wat je voelt
In rouw-therapie noemen ze dit verliesgerichte coping. De uitdaging hierbij is om niet als Annie Lennox je steeds af te vragen Waarom je voelt wat je voelt, maar de gevoelens te voelen opdat je ze kunt herdefiniëren, herinneren. Van daaruit ontstaat wat herstelgerichte coping genoemd wordt. Je blik verplaatsen naar de toekomst. Een door het verlies nieuw ontstane wereld. Ook hier is nog weinig van Doen. Dit zijn de momenten waarop je een eerste idee krijgt, maar zodra je er mee aan de slag wilt gaan meteen vastloopt, alsof het idee weer is weggeglipt.
Zowel het richten op verlies als het richten op herstel gebeurt alleen door te Zijn. Ik zie het als een bodyscan. Ken je dat? Zo’n meditatie waar je helemaal langs je lichaam gaat om simpelweg waar te nemen wat er is? En misschien is dat wel de Maan in ondernemerschap. Een bodyscan voor je bedrijf. Waarbij je gewoon alles van jouw praktijk de revue laat passeren, zonder oordeel, zonder ingrijpen, zonder de druk van Doen. Waarbij je rouwt om wat niet is gelukt en mag uitkijken naar datgene dat nu de ruimte mag krijgen.