“Wat moet ik doen, denk je?” Ze kijkt me peinzend aan. Voor haar ligt een boekje volgeschreven met aantekeningen. Ik zie dat alle energie zich inmiddels heeft verplaatst naar haar rode wangen. Haar knokkels zijn bijna wit van de pen die ze krampachtig in haar hand houdt. Klaar voor de aanval! Klaar voor het actieplan om haar bedrijf verder op de kaart te zetten.
“Ik heb werkelijk geen idee”, mompel ik.
Confession: ik heb een aanzienlijk deel van mijn tijd geen flauw idee. Ik weet niet waar ik precies mee bezig ben en heb geen idee wat ik hierna ga doen. En ik heb geen idee welke vogel er nu weer op dat godvergeten vogelhuisje landt als mijn kind er voor de zesde keer om vraagt. Of wat de algemene regels zijn op het schoolplein. Ik weet niet of dit wel echt is wat ik wil allemaal, waarom sokken altijd alleen uit de was komen, ook al heb ik ze er echt allebei in gestopt. Of wanneer nou eindelijk mijn boek gaat uitkomen. En … ik heb geen idee wat mijn coachee zou moeten doen.
Zo. Dat is er uit. Ik heb geen idee. En voor een ideeën-machine als ik is dat nogal een uitspraak.
Precies weten waar je naartoe gaat en hoe je daar gaat komen, staat hoog in aanzien in onze maatschappij.
Precies weten waar je naartoe gaat en hoe je daar gaat komen, staat hoog in aanzien in onze maatschappij. We moeten allemaal aan de manifestatiekracht, aan de focus en aan de flow. We moeten laten zien dat we ons hart volgen en dat we grote stappen zetten.
Wat is je volgende stap? Wat is het beste idee? Hoe ga je hier komen? Waar ligt je passie? Wat heb je te doen? Wat moet die ander doen? Jongens! Ik heb werkelijk geen idee!
Wat is er eigenlijk mis met het niet-weten?
De grijze massa die het niet-weten weerspiegelt is de plek van de oorverdovende stilte, de neutraliteit. Het is de plek waar geland kan worden. Waar we tot onszelf kunnen komen , weg uit de kakofonie van geluiden hoe het allemaal zou moeten. Het is de ondergrond, de basis, het fundament van waaruit nieuwe dingen tot bloei kunnen komen. Ideeën die we eerder niet hadden. Inzichten die eerder niet tot ons konden komen. In deze plek kunnen we in harmonie komen met wie we nú zijn.
Het is de plek waarvan we niet weten dat het zoveel in zich heeft. Omdat we zijn gewend dat – als we eenmaal persoonlijk groeien – we alles precies allemaal zouden moeten begrijpen. Wie we zijn, wat we doen en vooral: wat we gáán doen.
Maar als je je kunt overgeven aan deze plek, écht kunt overgeven, gebeuren er bijzondere dingen. Als ik naar een coachee uit dat ik werkelijk geen idee heb, verschuift de energie. De energie vloeit terug naar haar, het lijkt alsof ze haar power terugpakt.
De knokkels worden minder wit, de energie zakt van haar wangen naar haar buik.
Omdat ze toestemming voelt het even niet te weten en zichzélf daardoor ook toestaat hier te mogen zijn.
Haar brein berust en er ontstaat een ‘lege’ zone. Ze komt in lijn met een andere energie. Die van lichtheid, moeiteloosheid, ontspanning. En we weten allemaal wanneer briljante inzichten ontstaan …
De charme van het niet-weten.
Zouden we met een moediger hart het leven aangaan als we onszelf zouden toestaan om even te berusten in het niet-weten?
Zouden we onszelf nog meer erkennen en daardoor makkelijker een laag dieper kunnen gaan naar onze innerlijke wijsheid?
Is het niet weten eigenlijk dus niet een bron van kennis?
Wie zal het weten. Ik in ieder geval niet.
x Crystal
[…] In dit hele proces heb ik vooral gekeken naar wat vind ik leuk. Waar heb ik plezier in. Als ik merkte dat ik geen plezier meer had gingen we samen opzoek naar waar mijn plezier wel zat. Welke liedjes, welk type muziek, welke oefeningen. Ik heb echt geleerd dat als je lol heb in het proces van ontdekken en jezelf ontwikkelen dit moeiteloos gaat. Follow the fun is mijn mantra geworden als het gaat om persoonlijke ontwikkeling. Buy Buy hard werken en welkom moeiteloosheid. […]