Boekbespreking

Boek ‘Weer thuis’: De ware kunst van het leven is om je thuis te voelen in jezelf.

Leestijd: 3 minuten

 

Over de schrijver van het boek: 

Almo Caloe is zijnsfilosoof, holistisch psycholoog, schrijver & soeverein levenskunstenaar. Almo Caloe is gefascineerd door het bewustzijn en wat ons beweegt in ons leven. Ze ziet het leven als een ontdekkingsreis.

 

Over de lezer van het boek:

Margriet van Dijk is op een open en nieuwsgierige manier gefascineerd door mensen. Ze heeft de gave om verder te kunnen kijken dan ze ziet. Deze gave vult ze aan met een haarscherpe intuïtie en een groot hart. Ze staat altijd aan op (persoonlijke) groei, bewustzijn, spiritualiteit en ontwikkeling.

 

 

Over het boek ‘Weer thuis’

De ware kunst van het leven is om je thuis te voelen in jezelf. Een thuis te creëren door te leven vanuit je hart en eigen wijsheid. Een thuis waarin jij je gelukkig voelt. Balans vinden tussen thuis en de buitenwereld kan een uitdaging zijn. Leiden de huidige maatschappelijke ontwikkelingen ertoe dat het lastiger wordt om vanuit eigenwaarde trouw te blijven aan je eigen waarden?

Almo Caloe neemt je in korte verhalen mee in haar belevingswereld waarin blijkt dat ogenschijnlijk kleine dagelijkse gebeurtenissen de diepere lagen van ons bestaan raken.

Wat doet dit boek met mij?

Al na een aantal bladzijden hing ik aan haar lippen – letters eigenlijk in dit geval.

Meestal begin ik aan een boek en wil dan nooit meer stoppen met lezen. Zeker als het gaat over bewustzijn en spiritualiteit. Bij dit boek had ik dat heel duidelijk niet. Dit was er eentje om in etappes van een aantal hoofdstukken tegelijk te lezen.

Door alle hoofdstukken heen neemt ze me mee in wat zij ervaart, constateert en hoe ze erop reflecteert. Op vele manieren; van gesprekken met haar moeder tot aan de observatie van de buurman en de situaties waarin ze zelf verkeerde.

Steeds weer vanuit haar eigen hart, waarden en wijsheid. Ik voelde herkenning en soms zelfs erkenning. Als vanzelf ging ik ook reflecteren en op zoek naar nog weer meer verdieping en perspectief bij mijzelf.

Ze loopt haar eigen pad zo mooi en inspirerend. Dan weer struikelt ze, dan weer huppelt ze…. Maar ze blijft in haar eigen koers en keert altijd weer terug naar compassie.

Het proces dat ze met de gemeente doorloopt rondt ze af met een hilarisch gedicht over bezinning aan de ambtenaar. Ik voelde aan alles dat ze het allerliefst had willen huilen, maar toch koos ze ervoor om met humor haar punt te maken. Ik zie dat als pure veerkracht vanuit de keuze ‘wie wil ik zijn’ waarmee ze zichzelf en haar overtuiging trouw blijft.

 

Het boek versterkt mijn visie

Voor mij is iedere vrouw een inspiratiebron op zich; vanuit al haar creativiteit, authenticiteit en diversiteit. Ik gun iedereen om dat ten volle te mogen zien, omarmen en uit te dragen. Op je eigen manier en vanuit de keuzes die jij wilt maken, zonder concessies te hoeven doen aan jezelf.

Caloe brengt een urgentie over met haar verhalen. De urgentie om vanuit zelfbeschikking het leven vorm te geven. Om je over te geven aan ervaren, ontdekken en verbinden. Met als fundament dat je je allereerst en bovenal thuis mag voelen in jezelf. ‘Thuis is de realisatie dat we er altijd zijn’.

 

Dit had ik zelf nog niet zo bekeken:

De theorie die ze schetst over angst als goede raadgever in plaats van slechte had ik nog niet op die manier bekeken. Haar overtuiging is dat angst een belangrijke boodschap tot je wil laten komen. Hieraan koppelt ze het zelfbedachte werkwoord ‘bewusten’. Door bewust te reageren op een bedreigende situatie, kun je deze transformeren naar een waardevolle uitkomst. Ik onderzoek mijn angsten veel, maar besef me dat ik dat doe vanuit een toch wat oordelend dan wel vechtend perspectief. Ik voel dat deze insteek ruimte geeft; de ruimte om nieuwsgierig te mogen ontdekken en een soort gift wat daarachter kan liggen.

 

Dit stuk uit het boek laat me niet meer los:

Het hoofdstuk ‘Illusies creëren gekte’ en het daaropvolgende ‘Het gevaar van comfort’ zijn twee stukken die me niet los laten. Ik ga hier vreselijk op aan, met ziel en zaligheid. Niet alleen wat betreft mijzelf of hoe ik in het leven sta. Misschien nog wel meer met het oog op mijn drie dochters die over een jaar of tien op eigen benen in de maatschappij zullen staan. Als wij – ik en alle jij’s die dit lezen – voorleven hoe we het verschil willen maken vanuit het verlangen om van binnen naar buiten te leven, dan moet de wereld toch een stukje mooier worden. En stel je eens voor wat voor effect dat heeft op de langere termijn.

 

 

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Meer van dit

MEEST BEKEKEN

Het beste van FEEM wekelijks in je mail?