Vanaf haar start als ondernemer zat de agenda van leiderschapscoach Hester van Rooijen vol. Hartstikke druk had ze het, maar veel geld werd er niet verdiend. Een groot deel van de coaching deed ze namelijk gratis; voor oud-collega’s, en voor vrienden-van-kennissen. Maar… het befaamde brood moest op de plank.
– Geen brood op de plank: wat ging er mis?
“In mijn leidinggevende functie in loondienst maakte ik altijd tijd om ‘mijn’ mensen te helpen. Daar haalde ik veel voldoening uit. Naast mijn baan startte ik daarom met coaching. In augustus 2020 hakte ik de knoop door en werd ik fulltime ondernemer. Al snel liep mijn agenda vol met afspraken met mensen die niet lekker in hun vel zaten of vastliepen in hun werk. Zij wilden graag even met me wandelen, even bijkletsen en even digitaal koffie drinken. Even een telefoontje van 10 minuten werd al snel 1,5 uur. Hartstikke druk was ik! Maar de omzet? Die bleef steken. Zo’n 60% van mijn beschikbare uren werkte ik voor niets.”
– Wanneer realiseerde je je dit?
“Ik ben altijd succesvol geweest in het bedrijfsleven. De Hester in het bedrijfsleven was zelfverzekerd en had veel ervaring. Nu startte ik voor mezelf en voelde het alsof ik opnieuw moest beginnen. Ik had moeite met grenzen stellen en werd bang voor afwijzing. Toen ik financieel echt aan het puzzelen was, realiseerde ik me dat ondernemen iets anders is dan in loondienst werken. Inhoudelijk ben ik heel sterk, maar de marketing, sales en administratie waren allemaal nieuw. Na lang twijfelen durfde ik de stap te zetten om een ondernemerscoach in te schakelen. Het voelde als falen, maar ik mocht er niet langer voor weglopen. Er moest ook geld in het laatje worden gebracht.”
“De ondernemerscoach gaf me een liefdevolle schop onder mijn kont.”
De ondernemerscoach gaf me een liefdevolle schop onder mijn kont. Zij liet mij inzien wat ik eigenlijk al lang wist: als ik brood op de plank wilde, moest deze liefdadigheid stoppen. En dus zette ik stappen: bij het eerstvolgende wandelverzoek, gaf ik met rode vlekken in mijn nek aan dat er een intake mocht worden ingepland. Doodeng vond ik het! Ik ging zelfs een stapje verder: ik ben acquisitie gaan plegen. Juist om ‘nee’s’ te leren ontvangen. In m’n hoofd had ik dat zo groot gemaakt, maar in de praktijk viel het hartstikke mee. De wereld stopt niet bij een ‘nee’. En bijkomstig voordeel: er kwamen ook wat ‘ja’s’ uit.”
– Hoe kwam dit nou eigenlijk?
“De gratis coaching die ik vage kennissen gaf, gaf me wel de voldoening die ik zo fijn vind: mensen helpen, mensen blij maken. Daar kon ik me een hele tijd achter verstoppen. Ik moest echt een drempel over om mijn eigen onzekerheden toe te geven en hulp te vragen. Als coach kon ik dat toch zeker zelf wel? In loondienst is het veel veiliger en durfde ik veel meer. Iedere maand kreeg ik een fijn salaris. Ik geloofde in mezelf als coach en vanuit de ervaring die ik had, alleen als ondernemer moest ik dat vertrouwen nog opbouwen.”
– Hoe kijk je erop terug?
“De gratis coaching heeft me het zelfvertrouwen gegeven dat ik dit kan. Ik heb deze mensen kunnen helpen. Financieel was het natuurlijk lekker geweest als ik mezelf eerder in de spiegel had durven aankijken, maar het heeft me gebracht waar ik nu ben. Nog steeds doe ik dingen in mijn bedrijf gratis, maar dan is het altijd met een acquisitiedoel. Ik heb nu een fijn maandinkomen – en dus genoeg brood op de plank – als ondernemer en wil echt niet meer terug!”
