De gouden ballon in de vorm van een hart verdwijnt langzaam tussen de sterren. Mijn man en ik kijken hem verbaasd na, terwijl de rest van ons gezin al naar binnen is.
Afgelopen week werd onze kat, al vier jaar onze trouwe huisgenoot, aangereden. Afscheid van hem nemen was niet meer mogelijk. Onze jongste was dagen lang intens verdrietig, de twee oudsten waren vooral boos. Er was ook een telg die besloot vooral heel stoer hiermee om te gaan, wat leidde tot frustratie bij de rest. Het was lastig begrip voor elkaar te hebben. Ik besloot dat we als gezin toch iets met elkaar moesten doen om het verlies van onze kat met elkaar te delen en bedacht een ritueel. Ik kocht een gouden ballon in de vorm van een hart. Iedereen mocht een tekstje schrijven en dit zouden we aan de ballon vast maken, waarna we deze zouden loslaten. Ik kocht een taartje om daarna samen op te eten.
Het moest een mooi moment worden…
Het liep allemaal alleen wat anders dan ik had bedacht.
Iedereen was pas laat thuis van sport en werk. Dus tegen de tijd dat we de ballon wilden oplaten was het pikkedonker. Slechts een van de kinderen had een tekstje geschreven met een mooie tekening erbij. Dit alles was echter zo groot en zwaar dat de ballon niet meer omhoog wilde. “Wie bedenkt ook zoiets mam, taart en ballonnen voor een kat die dood is?” snauwde een van de kinderen mij toe. Toen we eindelijk buiten stonden was de sfeer om te snijden en was iedereen boos. Maar de ballon moest en zou wat mij betreft de lucht in gaan. We hielden de ballon samen vast en lieten hem tegelijk los. Iedereen keek naar de snel stijgende ballon en even, heel even was het stil.
Iedereen snelde naar binnen en het “gedoe” ging verder. De taart werd opgegeten, maar van een vredig samen zijn was geen sprake. “Nou, dat was het dan,” zeg ik boos. “Hadden we dat niet anders kunnen doen?”
Als ik de jongste naar bed breng, vraagt hij: “Waar zou de ballon nu zijn mam? Hij ging zo hoog en hij was zo mooi.” We babbelden over de ballon, sterren en onze kat Junior. En met een diepe zucht draaide hij zich in zijn bed om.
Ik vertel het mijn cliënten vaak, maar heb het zelf weer ten volle mogen ervaren. Soms gaat alles anders, anders dan je gewild of bedacht had, maar is het eigenlijk toch precies zoals het moet zijn!