Ai, dat was pijnlijk. En toch een succes…

FEEM Reflectie

Ondernemen van binnen naar buiten. Vanuit contact met jezelf. Vanuit een balans tussen feminiene en masculiene waarden. Of hoe je het ook wil noemen... Het is een ontdekkingsreis. Vanuit FEEM Magazine gaan we samen op die reis. Wat werkt wel en wat werkt niet? Hoe denken verschillende mensen hierover? Wat zijn de uitdagingen die je kunt verwachten? Waar lopen andere mensen tegenaan? Er is genoeg te ontdekken! Samen gaan we op die ontdekkingstocht. En die reis gaat snel. FEEM groeit snel. Steeds meer mensen sluiten zich aan bij deze beweging. Dus ook qua ondernemerschap is het een bijzondere reis. Eén keer per maand deelt onze oprichter haar inzichten en leermomenten met je. 

Leestijd: 13 minuten

Wat als alles lukt? Wanneer is dat? Laten we dat eens samen onderzoeken.

Ik blik met je terug op de eerste fysieke bijeenkomst die we hebben gehad met de leden van de FEEM Community. Dat was een hele mooie bijeenkomst. Heel verbindend, gezellig, waardevol. Voor 99%. En 1% ervan was… pijnlijk.

Laten we het eens hebben over die 1%.

Je kunt die reflectie luisteren via ons podcast kanaal. Of hieronder de gehele tekst lezen. 

Spannend om te delen

Ik blijf dit spannend vinden om te delen, omdat het toch elke keer weer hele persoonlijke reflecties zijn.

En toch blijf ik het doen.

Ik geloof heilig in waar we met FEEM voor staan. Alleen door onze ongemakken heen te gaan, komen we uit bij ons hart. Ik vind het prima om daarin mezelf af en toe als voorbeeld te nemen en daar dus heel open over te zijn.

Maar mijn innerlijke groeiproces zo open en bloot delen met anderen, voelt heel erg kwetsbaar. Waarom blijf ik het dan toch doen? Tja… dat heb ik mezelf ook afgevraagd.

Wat niet bij mij past is het idee: ‘ik ben de expert en weet hoe het moet en zal dat jou ook leren’. Bij mij past eerder de houding: laten we samen op ontdekkingsreis gaan. Dus dat doen we hier.

Het is misschien een reis waar ik al langer mee bezig ben en onderweg al meer avonturen in heb beleefd, of een reis waar jij misschien al 10 stappen verder bent, maar dat wil niet zeggen dat we niet samen een stukje op kunnen lopen om samen te ontdekken. Samen op pad naar het niet-weten.

In deze FEEM reflecties deel ik een deel van mijn ontdekkingstocht. En ik ben ervan overtuigd dat anderen zich hier ook in zullen herkennen. Niet perse in mijn persoonlijke twijfels en onzekerheden, maar wel in het feit dat we allemaal twijfels en onzekerheden hebben. Alleen wordt daar vaak niet over gesproken. Ik wil me er juist voor inzetten dat we ons gevoel delen met elkaar. Daar ontstaat juist echte verbinding uit, echte gesprekken. Dat gaat voorbij de maskers die we opzetten.

Voor mij is het onderdeel van mijn dagelijkse leven; echt voelen wat er speelt. En ik hoop dat dat voor steeds meer mensen gaat gelden.

Maar hoe je dat doet, is en blijft een ontdekkingstocht. Ga je een stukje met me mee op reis?

De bijeenkomst

Ik ga met je delen wat er niet goed ging tijdens de bijeenkomst en hoe ik daarmee om ben gegaan.

Het was een hele fijne meeting.
Met veel onderlinge verbinding, mooie gesprekken, fijne co-creatie voor het magazine. Een hele fijne dag.

Enkele van de reacties achteraf:

“Dank je wel. Voor gisteren, voor je enthousiasme, voor FEEM, voor het platform, voor de mogelijkheden. Gisteren was mooi.”

En

“Ik heb zo genoten afgelopen vrijdag. Wat een fijne energie, wat een warm welkom door jou en Sofia. Het was heerlijk om elkaar live te zien en met elkaar te verbinden. Bij een heerlijke lunch gezellig bijpraten, naar elkaar luisteren, tot inzichten komen. Top! Ik vond het in de ochtend ook zo mooi om bevestiging te krijgen van mijn proces van de afgelopen maanden. Dank je wel voor jullie geweldige organisatie, de voorbereiding, de fijne energie, de ontspannenheid en de rest die ik nu vergeet op te schrijven :-)”

Niks dan lof.

Ik was zelf ook zeer tevreden én zag ruimte voor verbetering.
En toch konden er uiteraard ook zeker dingen beter.

Van tevoren had ik bedacht om na de lunch even een moment te pakken om weer bij ons zelf te komen na een lunch waar iedereen veel heeft gekletst met elkaar. Zeker voor vrouwen die gevoelig zijn voor prikkels of energieën van anderen, is het fijn om even bij jezelf te komen. Dat kan ook op een hele energieke manier, zodat het meteen een energizer is om niet in te kakken na de lunch. Kortom; niet meteen weer verder in de luister modus, maar even weer contact maken met jezelf.

Uiteindelijk heb ik dat niet gedaan.

Een paar mensen koppelden ook terug dat ze dat gemist hadden.

Dan zou ik nu kunnen zeggen; ok, volgende keer dus wel gewoon de energizer doen. Daar wordt zo’n bijeenkomst beter van.
Maar….

Ik geloof dat dat een quick-fix is en niet leidt naar echte groei.

Werken van binnen naar buiten. Daar sta ik voor. Daar geloof ik heilig in.

Dus, ik kan dit wegwuiven, of het écht even aankijken. Want de energizer wel of niet doen is het niet echte probleem. Het echte probleem ligt een laagje dieper.

Een laagje dieper

Wat maakte dat ik die energizer heb overgeslagen? Dan wordt het pas echt interessant. Laat ik eerst op zoek naar wat is nu echt de kern van het probleem. En het mooie is; daar hoef je eigenlijk niet naar op zoek te gaan. Je lichaam vertelt het je vanzelf. Je emoties en gevoel zijn je kompas. Je hoeft ‘alleen maar’ te luisteren. Hoe lastig dat soms ook is; als iets me raakt, kijk ik daarnaar. Irritaties, ongemak, frustratie, wat dan ook.

Wat maakt dat iets me raakt?

Waarom had ik die energizer niet gedaan? Ik dacht dat er vrouwen aanwezig waren die dat maar raar of vreemd zouden vinden.

Ik was bang voor hun oordeel.
En daardoor paste ik mijn gedrag dus aan.

Dat wil zeggen dat ik dus handelde uit angst, in plaats van vanuit authenticiteit.
Dat is niet de manier hoe ik wil handelen.

Als ik steeds meer in contact met mezelf wil staan, is het niet handig als ik me laat leiden door dit soort gedachten. Dus zal ik ze aan moeten kijken en moeten onderzoeken.

Zo was er nog een moment waar ik niet handelde vanuit liefde en vertrouwen, maar vanuit angst. En nogmaals; dit zijn dus hele kleine momenten, maar daar zit het goud voor innerlijke groei.

Het verhaal

In de ochtend hadden we een gastspreker. Ik had haar uitgenodigd omdat een van onze leden een tijdje terug met ons haar zorgen deelde. Ze wilde graag doorgroeien naar een bedrijf met een mooi team, maar vroeg zich af hoe ze dat het beste kon aanpakken. Ze wilde dat namelijk niet doen door zichzelf eerst over de kop te werken om een buffer op te bouwen en dan pas over te gaan naar dat team. Ze wilde juist ervaringen horen van mensen die een groter bedrijf hebben en dat hebben opgebouwd vanuit rust en ontspanning. Ik moest meteen aan Crystal Kwee denken, mede-eigenaar van The New Business Women. Zij hebben een aantal mensen in dienst en een zeer goedlopend bedrijf. Zij werken vanuit ontspanning, flow, betrekken hun intuïtie bij hun beslissingen. En dat gaat ze aardig voor de wind. Zij laten zien dat je niet hoeft te stampen, altijd naar door hoeft te gaan, maar dat je ook naar je lijf kunt luisteren en soms een stap terug kunt doen om weer voorwaarts te gaan op het juiste moment. Ik wist dat ze sinds een aantal jaar ook heel toegewijd zijn aan het ondernemen in lijn met hun vrouwelijke cyclus. Ik heb dat van Crystal geleerd en kan inmiddels uit ervaring vertellen dat dat zorgt voor veel meer rust en ontspanning. Dus ik dacht: hoe tof zou het zijn als Crystal daarover wil komen vertellen tijdens onze offline bijeenkomst.

Crystal stond daar meteen voor open. De datum die ik had geprikt kwam Crystal goed uit en het was dus snel geregeld.

Op het einde gaat het mis.

Een week voor de bijeenkomst spreek ik met Crystal en vertelt ze me dat ze in oktober een nieuwe ronde start van haar cursus over ondernemen in lijn met je cyclus. Ik dacht; o wauw, dat komt mooi uit. Misschien zijn er wel leden die daaraan mee willen doen als ze het verhaal van Crystal horen, dan kunnen ze er meteen verder mee als ze zouden willen.

Tijdens de bijeenkomst hebben we een uur om Crystal vanalles te vragen. Alles mag. We laten het volledig vrij. Ze begint met een heel mooi verhaal over tegenvallende resultaten en hoe ze daarmee om gaat. Vanuit daar gaat het al snel over de cyclus. Ik ben blijkbaar niet de enige die dat interessant vindt; ook de rest stel daar behoorlijk wat vragen over.

Op het einde gaat het mis.

Ik voel het al meteen. Alleen ga ik toch door.

Crystal vroeg vlak voor het einde, terwijl de leden even met elkaar in gesprek waren over hun inzichten van het gesprek, aan me: zal ik zo nog even melden dat die cursus op 4 oktober start?

En ik hoorde mezelf zeggen:
‘Ja, goed idee. Zal ik dat dan even doen?’
Vanuit de gedachte: als jij het doet komt het misschien over als een upsell en dus heel commercieel terwijl dat helemaal niet onze intentie is. Het is gewoon even de anderen erop wijzen dat die mogelijkheid bestaat. Ik voelde het aan alles dat dat de reden was waarom ik het zelf wel zou zeggen. En dat ging natuurlijk voor geen meter.
Er kwam een lang en onsamenhangend verhaal naar boven over dat het echt echt echt geen upsell was, maar dat ik het gewoon even deelde omdat het zo zonde zou zijn als ze het missen terwijl er wel belangstelling voor is misschien.

haha… Het werd heel vaag. Tijdens het vertellen dacht ik al; wat loop ik nou te bazelen?

Dit is een heel mooi voorbeeld van ‘handelen uit angst’.

De enige reden waarom ik dit op deze manier vertelde was uit angst voor oordeel; ‘want ze moeten niet denken dat dit een upsell is, want dat past totaal niet bij mijn intentie en opzet van de dag. En als ze denken dat dit een upsell is, dan vinden ze mij niet oprecht en dat zou ik echt niet willen, want… en zo voort’.

En dat gaat niet om de upsell an sich, want er is niets mis met geld willen verdienen of mensen op de hoogte brengen van een cursus. Maar dan moet dat duidelijk zijn, vind ik. En niet weggestopt onder een andere intentie. Net als de honderden webinars die momenteel online te volgen zijn. Onder het mom ‘ik ga veel kennis met je delen’ wordt er alleen een grote worst voorgehouden om uiteindelijk je aanbod te kunnen doen. Daar pas ik voor. Dat past niet bij me.

Voor mij is oprechtheid en eerlijkheid heel erg belangrijk. Daar wil ik naar leven.

Dus hoe puur dit ook ontstaan was dat Crystal aanwezig was, door mijn overdreven onsamenhangende uitleg die voortkwam vanuit de angst voor het oordeel dat die upsell de intentie van het hele gesprek was, gaf ik juist een hele andere indruk.

En natuurlijk geldt ook hierbij, zoals altijd, de wet van uitstraling en aantrekking. Wat je uitstraalt, trek je aan.

Ik handelde vanuit angst en oordeel en kreeg dat dus ook terug.

Dus achteraf hoor ik dat er mensen waren die het wel ‘heel toevallig’ vonden dat er zoveel over de cylcus werd verteld op het moment dat haar cursus bijna begint. Ja, ja… toevallig.

Wanneer ik het Crystal gewoon op haar eigen manier had laten vertellen en ik dus vanuit vertrouwen had gehandeld ipv vanuit angst, dan was die hele situatie niet ontstaan, schat ik in.

Maar goed, dat deed ik niet.

Ik merkte op het moment zelf al op: hier zit een angst onder. Ik voelde het. Maar het lukte me blijkbaar toch niet om daar even bij stil te staan. Ik ging erin mee.

Mijn boodschap klopte wel, want het was geen upsell. Maar door de manier waarop ik het vertelde, kwam dat totaal niet over. Alles is energie. En de energie die je uitstraalt, trek je ook aan.

En dat is een prachtige spiegel. Daar zit dus iets wat ik in mezelf verder mag onderzoeken.

Het raakte me dat een aantal van de aanwezigen hier iets van vonden.

Het raakte me. Hun oordeel raakte me. Zagen ze dan niet mijn pure intenties?

En dat het me raakte is een signaal.

Ik hoef dus niet te gaan bedenken waar ik nog groeikansen heb.

Ze worden me als cadeautjes op een presenteerblaadje aangeboden. Een presenteerblad gemaakt van een spiegel waarin ik mezelf mag aankijken.

Dit gevoel mag ik onderzoeken. Ernaar kijken.
Niet om het weg te poetsen of omdat het er niet mag zijn, of omdat het raar of stom is, maar vanuit oprechte nieuwsgierigheid.

Het onderzoek

Wauw, wat maakt dat dit me raakt? Wat maakt dat ik bang ben voor oordelen van anderen? Het gaat ook over oprechtheid en eerlijkheid. En intenties. Dat ben ik gaan onderzoeken in mezelf.

En zo ga ik weer een laagje dieper in mezelf. En dat heeft gegarandeerd ook effect op het volgende event dat ik organiseer, de gesprekken die ik heb met leden.

Dat is werken van binnen naar buiten.

Ik heb een grote commitment aan mijn innerlijke groei. En dus los ik ‘te weinig muziek’ niet alleen op door de volgende keer meer muziek in te zetten. Want, dan is er de volgende keer wel meer muziek, maar dan zal er iets anders zijn wat ik niet doe wat ik eigenlijk wel had willen doen.

Ik geloof niet dat die praktische punten oplossen echt dé oplossing zijn. Soms wel natuurlijk, maar in dit geval wist ik dat het dieper zat.

De oplossing zat in dit geval op een diepere laag. Wat maakt dat ik eigenlijk muziek wilde draaien en het toch niet heb gedaan?

Wat maakt dat ik eigenlijk na de lunch een energizer wilde doen, maar dat niet heb gedaan?

Wat zit daar onder?

Voor mij was al snel duidelijk…

Maar tocht duurde het het even voordat ik dat kon of wilde zien.

Want ja; het klinkt heel makkelijk als ik het zo zeg: “Dit gevoel mag ik onderzoeken. Ernaar kijken.”

Maar het is absoluut makkelijker gezegd dan gedaan.

Ik dacht dat ik het aan het doen was, maar realiseerde me pas na een paar dagen dat ik het tegenovergestelde aan het doen was en maakte er na een week pas tijd voor om het echt aan te kijken.

Het pad kiezen voor innerlijke groei is niet het meest eenvoudige pad. Je moet niet alleen om kunnen gaan met ongemak, je moet er zelfs een beetje van houden. Het echt willen opzoeken. Wat man o man, wat is het ongemakkelijk om naast je angst te gaan zitten en er zonder oordeel naar te kijken.

En ook al ben ik al jaren op dat pad, ik heb het dit keer weer proberen te vermijden.

De pijn. De angst.

En dat zijn dan twee hele grote woorden. Veel mensen associëren met angst; echt grote angst, zoals bang zijn voor spinnen, hoogtevrees en grote schrik, rillen als een rietje. En pijn met fysieke pijn of heel groot verdriet, rauw.

En dan snap ik dat het makkelijk is om te denken: daar heb ik geen last van. Heb ik ook niet.

Maar de pijn en de angst waar ik het nu over heb is veel subtieler.

En zit heel diep van binnen, weggestopt onder dikke lagen aangeleerde patronen waar we vaak niet eens weet van hebben dat ze er zitten. Laat staan dat we doorhebben dat daar nog een laag onder zit met allerlei angsten die we willen bedekken.

Het punt is alleen dat er onder die laag angsten nog wat zit; dat wat je werkelijk bent. Heel diep van binnen, die plek waar we af en toe een glimps van mogen opvangen. Die plek van pure jpy, liefde, licht, compassie. Die magische plek van innerlijke rust, eenheid, wijdsheid. En om op die plek te komen, zul je dus door al die andere lagen heen moeten.

Het is pittig om die laag van angst aan te kijken.

Het is de onbewuste angst die maakt dat we in de verdediging schieten als reactie op iemand anders, de angst die maakt dat we geïrriteerd reageren, de angst die maakt dat we niet zeggen wat we eigenlijk willen zeggen, dat we niet op komen voor onszelf, dat we anderen willen overtuigen van ons gelijk. Allemaal aspecten waarvan je ook kunt zeggen; hoort er toch gewoon bij, gewoon lekker laten. Ja, ik irriteer me veel aan anderen, maar so what? Ja, ik ben vaak boos, maar so what? Ja, ik laat vaak het kaas van mijn brood eten, maar so what?

Klopt.

Zolang jij dat prima vindt en anderen in je omgeving er ook geen last van hebben: gewoon zo laten.

Echter, zo zit ik niet in elkaar. En jij waarschijnlijk ook niet, anders zou je niet naar deze podcast luisteren.

Ik ga niet voor een prima leven.
Ik ga voor een magisch leven.

En de magie zit in het aankijken van die angst, zodat je de laag kunt voelen die daar onder ligt. Als je die plek eenmaal hebt ervaren, dan wil je niet meer anders.

Ook als dat betekent dat je eerst door het ongemak heen moet om er te komen.
En dat vraagt dus om lef.

Lef om niets te vermijden, maar het echt te willen doorvoelen. Aankijken.

De magie opzoeken

Ik weet bijvoorbeeld heel goed welke pijn ik wilde vermijden in dit geval….

De pijn van de vraag: houd ik me zo bezig met wat anderen vinden, omdat ik eigenlijk ook veel van mezelf of anderen vind? Oordeel op mezelf of anderen heb? En: was mijn intentie dan echt zo puur of vond ik misschien zelf ook al dat ik het helemaal niet over die cursus wilde hebben?

Dit soort vragen kunnen heel ongemakkelijk zijn.

Mezelf – soms met hulp van anderen – dit soort vragen eerlijk en oprecht stellen en daar ook eerlijk en oprecht antwoord op durven geven, is pittig. Ongemakkelijk. Pijnlijk.

Je hebt er moed voor nodig om echt te ervaren wat je ervaart.
En meestal gebeurt dat dan ook niet. Het is veel makkelijker om niet te voelen wat je voelt en dus de pijnlijke kanten te vermijden.

En dat was ik de week na het event volop aan het doen.

Ik kwam niet vooruit. Ik ben lekker goed voor mezelf gaan zorgen: ik ben ik veel in bad gegaan, veel gewandeld, rustig aan gedaan. Heel fijn. En echt een stukje zelf-zorg.

Maar na een paar dagen dacht ik; waarom werkt het niet? Ik ben nog steeds moe.

Doordat ik mezelf hoorde denken; waarom werkt het niet? Had ik door: ah, ik doe het weer. Ik ben toch iets aan het vermijden.

Want; Ik wil dat het rustig aan doen ‘werkt’. Ik wil dus dat het iets oplost. Ik wil iets bereiken. Ik wil ergens vanaf. Mij moe-heid moet weg. En zo kan ook mediteren een vorm van ontsnappen aan de pijn zijn; je wil je ontspannen. En het hangt heel erg van de soort meditatie af of dat het een ontspanningsoefening is of dat het bijdraagt aan je innerlijke groei.

Ik realiseerde me dus; ik ben nu er alles aan aan het doen om te ontspannen, maar het is eigenlijk een vorm van pijn vermijden. Ik ben me aan het verzetten tegen het ongemak wat ik voel, wat over is gebleven na dat event.

De oplossing zit ‘m in het niet willen laten oplossen van de pijn. Het gaat erom dat je echt mag ervaren wat je ervaart. Niet de pijn willen veranderen in ontspanning, maar proberen te ontspannen in de pijn. Alleen dat draagt bij aan innerlijke groei.

Ik merkte dus dat ik een spirtuele bypass aan het nemen was.

Mijn spirituele ego had me te pakken; ik was volop bezig met selfcare. Lekker in bad, uitslapen, wandelingen maken.

Maar ondertussen… Niet aan het voelen.

En dat is volkomen oké. Voor even. Die periode hoort er ook bij. En je hoeft ook echt niet altijd actief bezig te zijn met innerlijke groei. Gewoon ontspannen om te ontspannen is prima.

Maar in dit geval was ik eigenlijk ook deels in verzet. Ik zocht de afleiding om maar niet te hoeven voelen.

Na een paar dagen was ik er klaar voor; ik kon mijn verzet opgeven en echt gaan voelen wat er nu zo dwars zat.

Het is een proces, wat hierop neerkomt:
Ik haal mijn gedachten uit mijn hoofd. Alles mag er zijn, ik doorzie dat het slechts verhalen zijn die niet werkelijk waar zijn en voel de fysieke pijn die eronder ligt, zonder meegesleurd te worden in het verhaal, in de emoties. Ik wil nergens vanaf. Ik wil juist vanuit oprechte nieuwsgierigheid ontdekken wat er speelt, wat er in me omgaat. Zonder oordeel, maar vanuit verwondering.

Ik probeer dus niet de gedachten om te zetten naar positieve gedachte, want dat zou in principe betekenen dat ik ze voor waar aanneem.

Ik probeer dus niet de gedachten om te zetten naar positieve gedachte, want dat zou in principe betekenen dat ik ze voor waar aanneem. Dat ik ze geloof, dat ze echt zijn. Want waarom zou ik ze anders weg willen poetsen? Als ik ze doorzie voor de illusie die ze zijn, dan mogen ze er toch gewoon zijn, want het is toch een illusie… het is toch niet werkelijk waar. Laat ze er maar gewoon zijn. En dat… schept… rust. En brengt me terug naar mijn diepere essentie. En maakt dat ik mezelf niet zo serieus neem! Dit zorgt ervoor dat ik veel meer kan spelen en genieten van het leven. Meebewegen vanuit ontspanning in plaats van verkramping.

De succesvolle bijeenkomst

En hierdoor wordt dus ook de volgende bijeenkomst beter. Niet doordat ik geen cursus meer zou benoemen of wel elke keer een Energizer doe na de pauze, maar doordat ik mezelf elke keer weer train in de onderliggende lagen.

Het draait erom vanuit welke energie, vanuit welke houding je doet wat je doet. En daarom is de oplossing dus niet: altijd een Energizer doen voortaan of nooit meer over cursussen praten voortaan.

Door dit proces keer op keer te blijven herhalen, zal ik misschien tijdens de volgende bijeenkomst niet alleen opmerken dat ik iets zeg of doe vanuit een dieper liggende angst, maar lukt het me ook om op dat moment in het moment te blijven. Zodat ik op dat moment, vanuit een zuivere energie aanvoel wat er op dat moment nodig is. Misschien wel een energizer, misschien niet. Misschien wel die cursus benoemen, misschien. Niet.

Het is een pittige training om in het moment – zeker in de omgang met andere mensen – bij jezelf te blijven en op te merken vanuit welke energie je gedrag komt. Het is pittig, vraagt om commitment, grote eerlijkheid, lef, een dosis ongemak en vooral veel bewust zijn. En het is het allemaal waard. Het is magisch!

Dit maakt dat ik nu voluit kan zeggen dat de bijeenkomst voor 100% een succes was. Het heeft me meer gebracht dan ik van tevoren had kunnen bedenken.

En ik kijk nu alweer uit naar de volgende bijeenkomst!

Laat zeker even hieronder weten wat dit verhaal met je doet. En ook wat jouw manieren zijn om dicht bij je zelf te blijven en jezelf daarin te trainen. We rise by inspiring each other. 

 

[fotocredit: Nabor Dupont]

it's a movement

join us!

3 REACTIES

  1. Bedankt voor je reactie, Simone. Ik geloof zo enorm in de kracht van kwetsbaarheid en naar jezelf durven kijken. Om dat de normaalste zaak van de wereld te maken, ben ik er zelf dus heel open in. Ik ben ervan overtuigd dat dat bijdraagt aan meer openheid, eerlijkheid en compassie tussen mensen. Een mooiere wereld begint bij jezelf. Maar het blijft spannend om zo te delen. Dus; bedankt voor je reactie. Means a lot.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Meer van dit

MEEST BEKEKEN

Femininiteit: meer waardering cruciaal.

Meer waardering voor femininiteit is cruciaal voor een evenwichtigere wereld In dit artikel onderzoek ik: ~ Meer waardering voor femininiteit blijkt cruciaal te zijn voor een...

Hoe je dromen waarmaakt

Barack Obama antwoordde dat dit deels te maken had met het vasthouden aan het toekomstperspectief, de lange termijn dus en niet de korte termijn....

Een gelijkwaardige uitwisseling zorgt voor een gezonde relatie

Moneymindset, geldgevoel, geef het beestje maar een naam. Waar het op neer komt is dat zolang geld voor jou een nare bijsmaak heeft, het...

De comfortzone van je bucketlist

Voordeel is dat we zullen genieten van dingen die we tot een jaar geleden ‘gewoon’ vonden en voor lief namen. Wat dacht je van...

Energetische reading: kijken naar je energie.

DE VORM VAN DEZE WEEK: Energetische Businessreading Bij een energetische (business)reading wordt gekeken naar de energie van jou en je bedrijf. iedereen die dit kan,...

Dorien volgde een Creatrix-traject. “Je voelt je bijna lullig, want wát een hoop shit heb ik”

DE METHODE VAN DEZE WEEK: Creatrix Het is een methodiek, speciaal ontwikkeld voor vrouwen. Creatrix haalt overtuigingen die in je (onderbewuste) systeem zitten weg. Je...

Van ongepland zwanger naar doula: “Zij gaf me de richting die ik zocht”

Bewust leven speelde altijd al een grote rol in het leven van Elvira Broersma. De switch die ze drie jaar geleden maakte van haar...

Omgaan met tegenslag. Esmeralda weet niet beter.

Van jongs af aan is Esmeralda Kleinreesink ondernemend ingesteld. Op haar zeventiende begint ze bij defensie, waar ze opklimt tot luitenant-kolonel bij de Luchtmacht....

Mijn ambities? “Ik ben gewoon een zoeker, dat is onderdeel van wie ik ben.”

Dat ze al vijftien jaar als taalverwervingsdeskundige lessen en trainingen verzorgt is best bijzonder. Want als je het c.v. van Alike Last bekijkt, is...

Dit vroef om lef: ‘Ik dacht: het wordt nooit meer wat’

Jeannette Welp, spreker en musicus, trok zalen van honderden mensen met haar muzikale keynote toen corona ons land bereikte. Al haar sprekersklussen werden opeens...

Het beste van FEEM wekelijks in je mail?