Een tijdje terug kreeg ik de vraag of ik als gespreksleider een terugkerende groep wilde draaien om de deelnemers te helpen met reflectie, diepgang, en stilstaan bij wat er bij hen binnenin leeft.
‘Ja gaaf!’ roept mijn lichaam. Daarna denk ik ook meteen: ‘Weer een taak erbij.’ En ‘Shit eng’. Ik vind het spannend. Bang dat ik me de week voor de sessie ga drukmaken dat ik wel met iets goeds moet komen. Plus, ik vind mezelf niet zo’n goede gespreksleider. Los van of dit klopt of niet. Mijn innerlijke saboteur heeft natuurlijk altijd een mening. Wat kan leiden tot hard mijn best gaan doen, en dat wil ik niet. Dit uitspreken naar degene die me vraagt voor de taak, helpt me al om het er gewoon te laten zijn. Te voelen en naar antwoorden te zoeken.
Al gauw volgt mijn instemming. Ik wil graag meedoen met de community. Anderen verder helpen. Maar op de vraag welke dag me zou passen, merk ik wat weerzin in mezelf. Mijn antwoorden komen namelijk niet van harte. Dus wat wil die weerzin zeggen?
Ik zou liever de groep coachen, zoals ik andere masterclasses geef. Dan geniet ik en vraagt het niet veel voorbereiding. Er komt wat er komt. Daar kan ik op vertrouwen. En dat coachen is zo gaaf, dat zou ik altijd en overal willen doen.
Zoals bij elke nieuwe stap buiten mijn comfortzone, ben ik weer hetzelfde aan het doen
Dus dat is het. Zoals bij elke nieuwe stap buiten mijn comfortzone, ben ik weer hetzelfde aan het doen. Me afvragen: ‘’Wat doet de huidige gespreksleider? Hoe kan ik dat ook zo doen? Wat wordt verwacht?’’ Mijn hoofd is al bezig zich aan te passen. Terwijl de ander dat nog niet eens gevraagd heeft. En dan komt er tegenzin. Dan voelt het niet goed.
Het mag op mijn eigen manier. Zijn zoals ik ben. En dat zal voor de ene deelnemer in de groep heel passend zijn en voor de ander mogelijk wat minder. Dat is prima, zeg ik wijs tegen mezelf, mijn saboteur hard negerend.
Het is vooral belangrijk te blijven kijken hoe en wanneer het leuk is om te doen. Plezier te hebben in wat je doet. Als dat er niet is, is het geen taak voor mij. Zolang je geniet en werkt vanuit flow, gaat alles vanzelf en komen er de mooiste dingen uit voort!
Nu heb ik er zin in! Ik voel nog steeds spanning. Leuke spanning. Die spanning waarvan je weet dat als je het aangaat, het grote kicks gaat geven. Let’s do this!
